AĞAÇ EV SOHBETLERİ #40

Merhabalar,

Ağaç ev sohbetlerinin 40. haftasındayız. Umarım daha nice 40.haftalar görürüz. Bu haftanın konusu sevgili Hanife Ertaş'dan gelmiş. Bence gayet uygun bir konu olmuş. Haftanın konusu:

   "İlk kez bir bayramı ülkece evde ve yalnız kutluyoruz. Bu durum size ne hissettirdi? Eski bayramlarınız nasıldı? En güzel bayram anınız nedir? Bizimle paylaşmak ister misiniz?''

Evet öncelikle en büyük temennim hem ülkemizin hem de tüm dünyanın pandemiden en kısa zamanda en az hasarla kurtulması. Umarım bu günleri gayet rahat atlatırız. Bundan dolayı da bu bayram evdeydik. Açıkçası benim için çok bir şey değişmedi. Bayramlarda ev ev gezmeyi pek sevmeyen birisiyim. Ancak eve hiç kimse gelmedi. Ne çocuklar ne akrabalar. Fazlasıyla sessiz bir bayramdı. Ancak aile olarak biz yine normal bir bayrammış gibi geçirdik. Sabah erkenden annem bayram yemeği(yahni,pilav,tatlılar,çorbalar) yaptı. Bayramlıklarımızı giydik. Küçük kardeşim istediği için oldu bu biraz da. Bayramda gelemeyen çocukların yerine de şeker yedim. Eski bayramlarım ise yine bu şekildeydi ancak çok misafir gelirdi. Küçükken ben ve kardeşim arkadaşlarımızla şeker toplardık. Oturduğumuz yer müstakil olduğu için bütün mahalleyi gayet rahat gezerdik.Arkadaşlarımızla,kuzenlerimizle şeker takas ederdik. Sonra akşam üzeri eve gelip misafir çocuklarıyla oynardık. Şimdi normal sağlıklı bayramlarda gezen bile çok az. Bayram anısı olarak açıkçası pek karar veremedim. Ancak ablam şehir dışında üniversite okumuştu. Ben küçükken bana o bakmıştı çoğunlukla annem çalıştığından dolayı,ben ilkokuldayken başlamıştı üniversiteye. Onunla büyüyünce pek vakit geçiremediğim için tatillerde,özel günlerde gelmesini iple çekerdim. Öğrenci parasıyla hediye bile alırdı bazen. Şimdi evlendi ve şehirdışında. Daha da az görüşüyoruz. O bayramları daha çok özlüyorum. Çocukluğumu çok özlüyorum. Maalesef bu fırsat elimize bir kez geçiyor. Sanırım bu kadar.

Bir sonraki haftaya görüşmek üzere