Son 3 Ayım

 Merhaba yeniden,

Epey uzun zaman olmuş yazmayalı. Güya düzenli yazacaktım. Aklımda bir sürü fikir vardı ancak bir kısmı üşengeçlikten bir kısmı da bir türlü başlayamadığımdan mütevellit sadece fikir olarak kaldılar. Ben de neyse artık yazayım biraz içimi dökeyim dedim. Öncelikle çalışma düzenimi oturtuğum için çok mutluyum. Yazılıları başarıyla atlattm. Ancak 1 seneden fazla bir süredir eve tıkılmak canımı çok sıktı. Evde kalmam gerektiğini biliyorum,kalıyorum da ancak bu tedbirlerin böyle uygulanması çok canımı sıkıyor. 13 Mart 2020'den bu yana sadece 14 kez dışarı çıktım. 8'i okula gitmek içindi. Öte yandan uzaktan eğitim iyice verimsiz bir hale geldi. Kendi başıma da gayet çalışabiliyorum ancak sürekli aynı ortamda kalmak bir süre sonra boğuyor. Özellikle özel okul ve kursların açık olup devlet okul ve kurslarının açık olmaması moralimi bozuyor.  Okulumz diğer okullara nazaran bizimle gerçekten gerek rehberlik gerek eğitim açısından gayet güzel ilgileniyor. Sınav senesi öğrencisi sayıyorum artık kendimi. Tempomu artırmam lazım. Bu 3 ayda çok güzel diziler bitirdim. Kore dizileri The Great Queen Seondeok ve Time Between Dog and Wolf. Hospital Playlist 2.sezon gelene kadar kdrama izlemeyeceğim diye söz verdim kendime çünkü sararsa hiç bekletmeden bir oturuşta bitirmek gibi bir huyum var. Young sheldon dizisini izledim şu an güncel takip ediyorum. Arada açıp Modern Family izliyorum keyfim yerine geliyor. Kitap okuma kısmı da gayet güzel gidiyordu ancak dersle beraber pek olmuyor. Gün boyu paragraf okuyup işlem yapınca her ne kadar sevsem de kitap okumak yorucu geliyor. En son Aldous Huxley'in Cesur Yeni Dünya isimli eserini bitirdim. Şimdiyse Sofie'nin Dünyası'nı okumaya başladım. Kitaplardan bahsetmişken çok sevdiğim küçük ama tarihi bir kütüphane vardı. 6.sınıfta annemi beni kayıt ettirsin diye kolundan tutup götürmüştüm. O günden beri de her ay birkaç kez düzenli olarak uğrar ödünç kitap alır/iade ederdim. En son gittiğimde ise çok üzücü bir haber aldım. Bana sanki sonsuza kadar o kütüphanede kalacakmış gibi gelen yaşlı kütüphane memuru vefat etmiş. Pandemi döneminde hiçbir yakınımı kaybetmediğim için kendimi şanslı sayarken bu kayıp beni çok üzdü. Çocukluğumun simgesi saydığım çok tatlı bir amcaydı. Her neyse diyelim. Bu arada bloga pek uğramıyor gibi gözüküyorum ancak arada bazılarınızın yazılarını okuyup kaçıyorum. Yorumlara da geri dönmeye çalışıyorum ancak çok birikmişler yavaş yavaş cevaplarım herhalde. Artık haftalık rapor mu desem yoksa günlük mü desem öyle bir içerikle güncellemek istiyorum blogu. Tabi okuyup izlediklerimden de bahsetmek isterim. Şimdilik bu kadar. Tekrardan yazmak çok iyi hissettirdi. Sağlıcakla kalın. Kendinize iyi bakın.