Yerdeniz Büyücüsü - Bir Efsanenin Doğuşu

Merhabalar, 

Aklımda çok yazı vardı ama üşengeçliğimden yazamadım. Ama çok kitap okuyup çok izledim. Yavaş yavaş da hepsini paylaşacağım. Gevezeliği bitirip hemen kitaba geçiyorum :))

Yaz boyu edebiyat etkinliğini blogumda kısa bir süre önce bahsetmiştim. Bu kitabı etkinliğin seri bir kitap kısmına dahil ediyorum(fantastik için farklı bir kitap var aklımda) Etkinlikle ilgili diğer arkadaşlarımın yazdıkları kitap yorumlarına da yine buradan ulaşabilirsiniz.

Evet,hepimizin fantastik kitap diye düşününce aklına vampirler,zombiler,büyücüler gibi efsanevi karakterler gelir. Büyücüler denilince de Harry Potter,Yüzüklerin Efendisi,Narnia Günlükleri gibi seriler gelir. Ama öyle bir seri vardır ki büyük bir edebiyat kitlesine ilham kaynağı olmuş,çoksatan dizilere filmlere uyarlanan serilerin yazarlarına fikir vermiştir. İşte böyle bir seri;

Yerdeniz 

Yazar: Ursula K. Le Guin

Seri 6 kitaptan oluşuyor. Ben Metis Yayınlarının 30.yıl özel olarak tüm seriyi bir arada bastıkları basımını okuyorum. İlk kitap olan Yerdeniz Büyücüsü'nü bitirdim. Şimdi konusuna sonra özetine ordan da yorumuma geçelim.

Konu

Kitapta yeni bir büyücünün doğuşu ve gençlik yılları anlatılıyor. Serinin ilk kitabında büyücümüz Ged'in nasıl büyücü olduğunu ve ilk büyük macerasını okuyoruz.

Özet kısmı spoiler içermektedir kitabı okumadıysanız hoş şeyler olmayabilir.

Özet

Ged anne tarafından cadı olan Gont adasında yaşayan bir çocuktur. Tabi çocukluk ismi Ged değil Duny. Annesi doğumdan hemen sonra vefat etmiştir. Annesinin Ged'e bıraktığı tek şey ise ismidir. Gel zaman git zaman bu çocuk büyür. Teyzesi bunun büyücülük yeteneklerinin olduğunu fark eder ve yavaş yavaş bir şeyler öğretmeye başlar. Daha sonra bir gün kasabaya haydutların gelmekte olduğu öğrenildiğinde Ged öğrendiği büyülerle kasabasını haydutlardan kurtarır. Ve kasabayı kurtaran bu çocuğun namı büyücüler dünyasına yayılır. Daha sonra şehre Ogion isminde bir büyücü gelir. Ged'i görmek için. Ve çocuğun ciddi yetenekleri olduğunu,doğuştan büyücü olduğunu fark eder. Ailesine çocuğun ismini ben koyacağım ve diğer geldiğimde onu yanımda götüreceğim der. Gel zaman git zaman çocuğun ismini verir Ogion abimiz. Verdiği isim de:Ged. Ogion Ged'i yanına çırağı olarak alır ilk başlarda hiç bir şey anlatmayıp aralarda aforizmalar patlatsa da sonradan ona doğru düzgün temel büyüleri öğretmeye başlar. Ged'in büyüyüp seçim yapması gereken zaman gelir. Ya ustasının yanında kalıp onunla devam edecektir ya büyücülük okulunun bulunduğu Roke'a gidip orda eğitim alıp gerçek bir büyücü olacaktır. Ged, içinde hep bir daha ilerisini görme hırsı olduğundan dolayı Roke'u tercih eder. Gölge isimli bir gemiye binip Roke adasına gider. Ordaki herkes okulu her sorduğunda Ged'le kafa bulur gibi cevap verdikleri halde okulunu bulur ve yerleşir. Okulda en hızlı öğrenip üst sınıfları bile geçebilecek seviyeye gelir. Ancak pek arkadaşı yoktur. Vetch isimli Uçyörelerden gelen arkadaşı hariç. Draco Malfoy kılıklı Jasper isimli elemansa Ged'e karşı iyi davransa da sürekli bir alaylamalar kin gütmeler yüzünden Ged ile Jasper arasında soğuk savaş misali bir düşmanlık oluşur. Bir gün Ged ve Jasper laf arasında tartışırken Ged basit bir büyücü olmadığını söyler. Hatta ölüleri çağırabilirim der.Jasper kaşınır hadi ordan len havalarına girip Ged'e meydan okur. Vetch yapmayın çocuklar başımız belaya girecek dese de bütün öğrenciler Roke tepesinde toplanır. Ged ölü çağırma büyüsü yapar ve eski zamanlardan güzel bir kadın büyücüyü çağırır. Ancaaaakkk. Ablamızım ruhuyla beraber karanlık taraflardan bir gölge de gelir. Gölge Ged'e saldırır. Okuldaki hocalar olay yerine koşarlar.  Başbüyücü gölgeyi Ged'ten uzaklaştırmaya çalışırken tüm gücünü harcar ama başarılı olur ama Dumbledore gibi 6.kitaba kadar dayanamadan ölür. Daha sonrasında Ged tükenmiş büyücü sendromuna girer . Gücünü kaybetmiştir hafiften de tırsıyordur. Uzun bir süre eğitimini bırakıp tedavi olur. Sonra hafiften toparlanıp devam eder. Gölge Ged'e bulaşmıyordur çünkü Roke kuvvetli büyülerle kadim güçlerle ciddi bir şekilde korunuyordur. Ancak Ged günün birinde eğitimini tamamlar. Ve gölgeden uzakta gücünü toplayacağı gibi saçma bir düşünceyle bir adada büyücü olarak göreve başlar. Orda ilk başlarda tatlı tatlı giden hayatı ejderha sağolsun zehir olur. Ged gölgeyi de yavaş yavaş hissetmeye başlamıştır. Önce ejderhayı halledeyim gölgenin icabına bakayım diyen Ged abimiz ejderhayla anlaşma yapar köyü ejderhadan kurtarır. Gölgeyi yakalamak için yolculuğa çıkan Ged Oskill diyarında Gölge ile karşılaşır bir şekilde yine paçayı kurtarır ancak gölge yine elinden kaçmıştır. Sonra kendini sarayda bulur. Sarayın kraliçesi ona kadim bir güçle anlaşma yapmayı teklif etse de Ged bu işte bir bityeniği var diyip kabul etmez. Ancak sarayın kralı manyak çıkar ve Ged ile kraliçeye ani bir saldırı yapar. Ged kraliçeyle beraber kaçar. Kaçarken şahine dönüşür. Kraliçeyle yollarını ayırırlar ve Ged kendini insana dönüştürebilecek tek kişiye,Ogion reise gider.  Ogion'a yaşadıklarını anlatır. Ogion sıfırdan başlarsan gölgeyi yakalayabilirsin der. Ogion'un öğüdüne uyan Ged doğduğu yer olan Gont'a tekrar dönüp yolculuğuna başlar. Çeşitli adalardan denizlerden geçerken gölge ile bir kez daha karşılaşır gölge onu bi yerlere sürükler ve yine kaçar. Ged yolculuğuna devam ederken arkadaşı Vetch'in bulunduğu adaya gelip Vetch ile karşılaşır. Vetch Ged istemese de ona yardım etmek için Ged ile beraber gitmeyi önerir. Daha sonra günleeeerce gidip adaların bittiği bir denizde gölge ile karşılaşırlar ve Ged gölgeyi yener.

 Birinci kitabımız bu şekilde biter. Evet kitabın sadece  olay kurgusunu anlattım. Anlatım tarzının şiirselliğini bozmak istemiyorum. Genel olarak gayet güzel bir kitaptı.  Çocuklara yönelik diyen bir kitle olsa da bence büyükler için de ciddi mesajlar içeriyor. Kesinlikle okunması gereken kült bir seri olduğunu düşünüyorum. Ve gerçekten saf,kendini ispatlamak isteyen,hayatını daha iyi hale getirmek için güç kazanmak isteyen bu çocuğu çok sevdim. Yazarın kitabın girişinde dediği gibi gerçekten de "büyüme"nin öyküsü.

 Bir de kitapla ilgili şöyle bir düşüncem var. Kitap J.K.Rowling'e ciddi manada ilham kaynağı olmuşa benziyor. İntihal demek haksızlık olur ama gerçekten temel kısımlarda özellikle baş karakterler açısından Harry Potter serisi ile ciddi benzerlikleri var. Okuyunca Harry Potter'ın gözümdeki orijinalliğini sorgulamadım değil :)

Ama neyse bu iki kitabı ayrı bir yazıda karşılaştırmayı düşünüyorum. Şimdilik bu kadar. Altını çizdiğim cümleleri paylaşıp yazımı bitiriyorum. 

İyi günler dilerim...

"Duyabilmek için susmak gerekir,"

Bir şey söylemeden veya bir şey yapmadan önce, ödemen gereken bedeli bilmen gerekir!"

 

Bu güç, tehlikeli bir güçtür. Korkunç bir güçtür. Bilgiyi izlemeli, gereksinime hizmet etmelidir. Bir mum yakan bir gölge yaratır..."

 "Çocukken, büyücülerin her şeyi yapabileceklerini sanıyordun. Ben de öyle sanırdım, bir zamanlar. Hepimiz öyle sanırdık. Fakat gerçek şu ki, insanın gerçek gücü, büyüyüp bilgisi arttıkça izleyebileceği yol, iyice daralıyor. Ta ki, en sonunda sadece ve sadece mutlaka gerekenden başka yapacak şeyi kalmayıncaya kadar..."

"Sır diye bir şey yok. Varolan bütün güçler, kaynağında ve sonunda tektir, bence. Yıllar ve uzaklıklar, yıldızlar ve mumlar, su ve rüzgâr ve büyücülük, insanoğlunun elindeki yetenek ve ağacın kökündeki bilgelik: Hepsi bir bütün olarak yükselir. Benim adım, seninki ve güneşin gerçek adı veya bir su kaynağının veya doğmamış bir çocuğunki; bunların hepsi yıldızlar tarafından, yavaş yavaş söylenen, muazzam bir sözcüğün heceleridir. Bundan başka güç yoktur. Başka bir isim de yoktur."

 "Söz sessizlikte, ışık karanlıkta, yaşam ölürken; bomboş gökyüzünde uçarken parlar atmaca,"